64.TOBB Genel Kurulu 02.05.2009 Tarihinde Ankara TOBB ETÜ’nde yapıldı.

         TOBB’un 64. Genel Kurulu, Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Ali Babacan, Maliye Bakanı Mehmet Şimşek, Turizm ve Kültür Bakanı Ertuğrul Günay, Devlet Bakanı ve Başbakan Yardımcısı Cemil Çiçek, Devlet Bakanı Zafer Çağlayan, Sanayi ve Ticaret Bakanı Nihat Ergün, Sağlık Bakanı Recep Akdağ, Bayırdırlık ve İskan Bakanı Mustafa Demir, Enerji ve Tabii Kaynaklar Bakanı Taner Yıldız, Devlet Bakanı Cevdet Yılmaz, Devlet Bakanı Egemen Bağış, Ulaştırma Bakanı Binali Yıldırım ve CHP Genel Başkanı Deniz Baykal katılımıyla TOBB Ekonomi ve Teknoloji Üniversitesi’nde gerçekleştirildi.

TOBB Başkanı M. Rifat Hisarcıklıoğlu’nun açış konuşması şöyle: 
“Kriz zamanları, muhasebe yapma zamanıdır. Yaşamakta olduğumuz sıkıntıların, kapanan dükkânlarımızın, sanayi tesislerimizin, işsiz kalan insanlarımızın muhasebesini yapma zamanıdır. 2002 sonrasında sağlanan siyasi istikrar ve reform süreci, Türk özel sektörünün becerisi ve dinamizmiyle birleşince, 2003-2006 arasında, yıllık ortalama yüzde 7,5’lik ekonomik büyümeyi yakalamıştık. Bu yıllar siyasi istikrarın, ekonomik istikrara dönüştüğü yıllardı. Bu yıllar, dünyanın en büyük 17. ekonomisi haline gelmenin sağladığı güvenle, hep büyümeyi, kalkınmayı, yaşam kalitesinin yükseldiği, dünyanın en büyük 10 ekonomisi arasında yer alan bir Türkiye’yi düşünmenin getirdiği heyecanla yaşadığımız yıllardı. 2007’den itibaren siyasi kutuplaşmalar ön plana çıktı. Reform süreci aksadı ve dolayısıyla ekonomi geri planda kaldı. Sonuçta, büyüme hızı 2007’de yüzde 4,7’ye, 2008’in ilk dokuz ayındaysa yüzde 3’e geriledi. Küresel kriz de ülkemizi etkilemeye başlayınca, zaten yavaşlamış olan büyüme, ağır bir küçülmeye dönüştü. 

Şimdi itiraf edelim ki, 2007’den itibaren; uzlaşmaya ve ülkemizin ortak çıkarlarına odaklanamadık. 

* Siyasetin doğal akışına dışardan yapılan müdahaleler, 

* Bundan medet umup kendisine ikbal kapısı arayanlar, 

* Ekonomide beklentilerin iyi yönetilememesi, 

* Çalışmak yerine konuşmayı tercih etmemiz, 

* Ekonomide bir yol haritasından yoksun kalışımız, 

* Bunların üzerine gelen küresel kriz ve sonrasında tedbirleri zamanında alamayışımız. 

Bütün bunların sonunda ne oldu? Bugün her dört makineden biri sustu. Küresel kriz bizim dışımızda başlasa da, Türkiye bu krizden etkilenmiştir. 2008 son çeyreğindeki yüzde 6,2’lik küçülme, bunun en somut göstergesidir. Ekim-2008 ile Şubat-2009 arasında sanayi üretimi yüzde 27 azalmıştır. Nisan sonu itibariyle ihracattaki gerileme yüzde 35 civarındadır. Sadece ihracat ağırlıklı olanlar değil, tüm sektörlerimiz küçülüyor. Buna paralel olarak iç piyasadaki sıkıntılar giderek artıyor. 2009’un ilk 2 ayındaki karşılıksız çek ve protestolu senet tutarı, 2008’in aynı dönemine göre yüzde 27, 2007’ye göreyse yüzde 61 oranında artmıştır. Son 6 ayda bankaların TL. kredileri 14 milyar TL. azalırken, takipteki krediler yüzde 46 büyüyerek 17 milyar TL’ye ulaşmıştır. Bankacılık kesimindeki daralma özellikle Kobileri olumsuz etkilemiştir. Kobi’lere verilen krediler (2008/Eylül – 2009/Şubat arasında) yüzde 13 düşmüş, bankalarla çalışan Kobi sayısı 202 bin adet azalmıştır. Halen 149 bin Kobi’nin, kredileri takibe alınmıştır. 

Diğer taraftan son 1 yılda (2008/Ocak – 2009/Ocak arasında) sanayi sektörlerinde 316 bin kişi işini kaybetmiştir. Ama daha da vahimi, aynı dönemde işsiz sayısı 1,1 milyon kişi artmıştır. Gençler bizim geleceğimiz, genç nüfusumuz övünç kaynağımız. Ancak tarım dışındaki gençler arasındaki işsizlik, son bir yılda yüzde 35 arttı. Her üç gençten biri işsiz artık. Gençleri işsiz bir toplum, kalkınmanın değil köşe dönmeciliğin, hukukun değil kuralsızlığın, ahlâkın değil bencilliğin egemen olduğu bir toplum olur. Gençleri işsiz bir toplum, geleceğe umutla bakamaz. Bakın bizler, mahallede büyüdük. Sırt sırta vermiş evlerde komşulukla, saygıyla, muhabbetle büyüdük. Duvarlarla ayrılmadık, ortak sofralarda bir arada büyüdük. Ama geleceğe umutla bakamayan bir toplumun sonu, Güney Amerika gibi 7 metrelik duvarlarla çevrili evlerdir. Türkiye böyle bir geleceğe mahkûm edilmemelidir. 


Sevgili dostlar, inanıyorum ki; elbirliği, güç birliği yaptığımız zaman, dayanışma içinde ortak hedeflerde kilitlendiğimiz zaman aşamayacağımız engel yoktur. Biz artık Türkiye’nin gerçek gündemine dönmesine, ekonomiye odaklanılmasını bekliyoruz. Küresel krize karşı artık ciddi tedbirler alınmasını istiyoruz. Susan makineler yeniden çalışana ve bu makinelerin yanına bir makine daha koyana kadar, gündem ekonominin büyümesi olmalıdır. Vakit çözüm üretme zamanıdır. Ortak çıkar, ortak akıl ve ortak paydayı yüceltmeli, sorunlarımızı sağduyuyla aşmalıyız. Adalet ve hakkaniyet kavramlarını canla başla savunmalıyız. Toplumsal hayatta ötekini göstererek kendimizi tarif etmekten vazgeçmeliyiz. Mevlânâ, ölümsüz eseri Mesnevi’de derki; "Murad muradsızlıkta, varlık yokluktadır! Her şey zıddıyla birlikte var edilmiştir. Hayata anlam veren yegâne şey de, onun zıddı yani ölüm’dür. O halde farklılıklarımıza, farklı düşüncelere ve inançlara saygı göstermek zorundayız. Aslında hepimiz, aynı bütünün parçalarıyız ve ancak birlikte varız. Şimdi, ülkemizin tüm kurumlarına bir mesajımız var. Birlik olun, bize heyecanımızı geri verin! 


Herkesi; 


* bu ülkeyi ihtiraslarından daha fazla sevmeye, 

* demokrasiye sahip çıkmaya, hukukun üstünlüğünü korumaya, 

* vicdanına kulak vermeye, fitne ve fesattan vazgeçmeye, 

* ülkemizin kurumlarını yıpratmamaya, her kurumu şeffaf olmaya, hesap verebilmeye, 

* komşusunu öteki diye görmemeye, 

* hepimizi bir arada tutmaya devam edecek ortak bir zeminde mutabakat sağlamaya, 

* sadece iş ve aş kavgası vermeye davet ediyorum. 


Saygıdeğer konuklar, biz ekonominin aynasıyız. Bu nedenle ekonomide çekilen sıkıntıları ve acıları elbette dile getirecek ve yansıtacağız. Bu bizim Ülkemize, milletimize ve camiamıza olan sorumluluğumuzun gereğidir. Doğruları ifade eden böyle bir camiaya sahip olmak da, ülkemizin şansıdır. Her eleştiriyi suçlama olarak algılamayalım. Ama her eleştiriyi de suçlamaya çevirmeyelim. Şimdi yeniden ekonomiye odaklanma ve son 2 yılda kaybettiklerimizi kazanma zamanıdır. Altını çizerek söylüyorum, Türkiye’nin artık, yeni bir iktisadi programa ihtiyacı vardır. Aksi takdirde hem bu krizi daha ağır yaşarız, hem de diğer ülkeler yeniden büyümeye başladığında, biz yarışa çok daha gerilerden başlarız. Hükümetimizin açıkladığı, katılım öncesi ekonomik program metni, küresel krizin Türkiye’ye etkisini ve bunun makro dengelere yansımasını göstermiştir. Ancak bu sadece bir durum tespitidir. Şimdi, krizden nasıl çıkılacağına dair bir yol haritasına ihtiyacımız vardır. 

Şimdi yapmamız gereken, 2001 krizinden nasıl çıktıysak, benzer bir atılımı göstermektir. İktisadi ve sosyal reform sürecine yeniden ivme kazandırmaktır. Bunun ilk adımı da, toplumsal mutabakatı sağlamaktan geçiyor. Zira dün bu mutabakat zemini olmadığı için 2 yılımızı israf ettik. Şimdi böyle bir mutabakata, daha çok ihtiyaç duyduğumuz ortadadır. Peki, böyle geniş bir mutabakat zemini sağlanır mı? Bence bunun cevabı şu soruda yatıyor. Nasıl bir ülkede yaşamak istiyoruz? İçine kapanarak ve dünyadan kopmuş, aşırı görüşlerin esiri olarak birbirine düşmüş, hukuk ve demokrasiden uzaklaşarak, geri kalmış ve yoksullaşmış bir ülkede mi? Yoksa insanları mutlu ve huzurlu, evrensel standartlarda yaşam kalitesini yakalamış, dünyada sözü geçen, kalkınmış ve güçlü bir ülkede mi? Bunlardan hangisinin vatandaşı olmak size gurur verir, yaşama sevinci verir? Eğer ikincisi diyorsanız, o zaman değişmek zorundayız. 

Bakın sadece biz değil, dünya da değişmek zorunda. Sistem kendisini yenilemek zorunda. Yoksa bu çöküşün sonu gelmez. Dünya şimdi, yeni bir yapılanmaya, kontrollü bir piyasa ekonomisi sistemine geçmeye çalışıyor. Biz de bu krizin boşa gitmesine müsaade etmeyelim. Batan güneş için ağlamayalım. Yeniden doğduğunda ne yapacağımıza karar verelim. Bizim Türkiye hedefimiz; özgür birey, demokratik devlet ve rekabetçi piyasa ekonomisini benimsemiş ülke olmalıdır. Kendi insanımızı daha özgür ve mutlu kılacak ve daha yüksek bir refah düzeyine ulaştıracak yapısal dönüşümü, başkalarının zorlaması olmadan, biz kendimiz yapabilmeliyiz. Demokrasiyi sloganlaştırmak yerine kurumsallaştırmak zorundayız. O halde gelin, Güçlü bir Ekonomi, Kaliteli bir Demokrasi için, bu krizi yeni bir başlangıcın ilk adımı yapalım. 


Değerli konuklar, biz; 


* Cumhuriyetin kazanımlarının korunduğu, değerlerimize saygılı ve dünya standartlarında bir yaşam tarzı istiyoruz, 

* Özgürlükler alanının genişlediği bir ülke istiyoruz, 

* Güçlünün haklı olduğu değil, haklının güçlü olduğu bir Türkiye istiyoruz, 

* İlişkilerin değil kuralların belirleyici olmasını istiyoruz, 

* Eşit şartlarda rekabete dayalı, fırsat eşitliğinin olduğu piyasalar istiyoruz, 

* Adaletin görevinin, öncelikle masumları korumak olduğu, bir sistem istiyoruz, 

* Şeffaf bir kamu yönetimi anlayışının yerleştirilmesini istiyoruz, 

* Siyasetin siyasi platformlarda yapıldığı bir Türkiye istiyoruz, 

* Vehimlere kapılıp, kendi yarattığı korkularına esir olmayan, kendine güvenen bir Türkiye istiyoruz. 


Biz böyle bir gelecek arıyoruz, bu geleceğe ulaşmak için çalışıyoruz, bu yönde çalışanların da yanında ve destekleyicisi olacağız. 


Saygıdeğer katılımcılar; Demokrasinin kalitesini artırmanın ilk adımı, Cumhuriyetimizin kurucu ilkelerini korurken, rahmetli Özal’ın miras bıraktığı "üç temel hürriyet"i; fikir, teşebbüs ve inanç hürriyetlerini kuvvetlendirmektir. Bunun yolu da Anayasamızın yenilenmesinden geçiyor. Mevcut Anayasamızdaki sorunlar, devletimizin asli yapısına dair maddeler korunmak suretiyle çözülebilir. Türkiye değişecekse, önce siyasal sistemimizi daha demokratik ve daha katılımcı yapmak zorundayız. Milletin kendi vekilini belirlemesi, vekilin de, kendini seçen asıl makam olan milletin sesi olması sağlanmalıdır. Siyasi Partiler ve Seçim Kanunları bu çerçevede mutlaka yenilenmelidir. Biz bunu 2002 yılındaki, 57. Genel Kurulumuzdan bu tarafa söylüyoruz. Aradan 7 yıl geçmiş hala söylüyoruz. Gerçekleştirilene kadar da, bıkmadan, usanmadan söylemeye devam edeceğiz. 


Anayasa’nın yenilenmesini takiben, yargı reformu yapılmalıdır. Şu anda en haklı olduğunuz bir davanın sonuçlanması bile, neredeyse 2 yıl sürüyor. Sadece Danıştay’da 150 bin dosya bekliyor. Böylesine yoğun iş yükü altında ezilen ve yetersiz çalışma koşullarına tabi tutulan bir sistem, adaleti sağlayabilir mi? Bir tarafta mülkün temelinde adaletin olduğunu söyleyeceğiz. Sonrada suçluları cezalandırmayan, masum ve mazlumları korumayan bir sisteme, kendimizi mahkûm kılacağız. Suç cezasız kalıyor. Toplumun vicdanı kanıyor. En tehlikelisi de, adalet kavramı siliniyor. Mahkemeye güven kalmıyor. Üstelik hukuk devleti kavramı yerleşmediğinden, elinde kamusal veya başka güç bulunanların, sıradan insanlar karşısındaki adaletsiz uygulamalarının da önüne geçilemiyor. Oysa yargı, güçlünün değil, mağdurun, haksızın değil haklının savunucusu olmalı. Hukuki güvenliğin sağlanmadığı, adaletin tesis edilmediği hiçbir düzen ayakta kalamaz. O halde hukuk sistemini, hak ve özgürlüklerin güvencesi haline getirmeliyiz. Unutmamalıyız ki; adalet hakikatten, zenginlik adaletten doğar. Yapılması gereken, mahkemelerin fiziki şartlarını iyileştirmek, yargıçların ve savcıların sayısı ile niteliklerini artırmak, yargılama usulünü daha basit ve pratik hale getirmektir. Bölge üst mahkemelerini bir an önce faaliyete sokmaktır. Yargı’daki çokbaşlılığı gidermektir. 


Peki, ülkemiz, şirketlerimiz, insanlarımız, değişen dünyaya uyum sağlama mücadelesi verirken, kamu idaresi aynı mı kalacak? Bir yanda, yeniliklere açık, aktif ve modern bir Türkiye, diğer tarafta durağan kamu kurumları. Bir yanda, muasır medeniyet yolundaki yürüyüşünü Avrupa Birliği üyeliği ile taçlandırmak isteyen bir ülke, diğer tarafta bürokratik uygulamaları ile kendi insanına zorluk yaşatan bir idari yapı. Bir yanda "işi ehline verin" kültüründen gelen bir toplum, diğer tarafta liyakatin değil, ilişkilerin geçerli olduğu bir atama sistemi. Eğer bunları değiştiremiyorsak, 21. yüzyılda güçlü bir ülke olarak var olmayı bekleyebilir miyiz? 


Merak etmiyor musunuz, halkın vergileriyle çalışan kamu kurumlarında, yeterli tasarruf tedbiri alınıyor mu? 


Peki, Sayın Başbakanımızın talimatı olmasına rağmen, Avrupa’nın en büyük otobüs üreticisi Türkiye’de, milyonlarca dolarlık ithal malı otobüsler niye tercih edilmektedir? 


Türkiye dünyanın en kaliteli mermerlerini üretirken, bazı belediyelerin ısrarla kalitesiz granit ithal etmesine niye göz yumulmaktadır? 


Daha yakın bir zamanda, pek çok şehrimizde binlerce insan aynı anda hastalanmadı mı? İstanbul’un göbeğinde ruhsatsız çalışan bir imalathane havaya uçtu, insanlar ölmedi mi? 


Dünyanın herhangi bir medeni ülkesinde bunlar yaşansa, ilgili kamu görevlileri sadece vicdani sorumlulukları gereği kendiliğinden görevlerini bırakırlardı. Bizdeyse bunun tek örneği yok. Demek ki kamu idaresinde de bir zihniyet değişimine acilen ihtiyaç vardır. Kamu görevlilerimiz, halkın amiri değil, hizmetkârı olduklarını bilmeliler ve maaşlarını ödeyen halka karşı daha fazla sorumluluk hissetmeliler. Kamuda performansa dayalı ücret sistemi uygulanmalıdır. 


Kamu idaresindeki değişim, eğitim sistemini de içermelidir. Çocuklarımızın "ne iş olsa yaparım" diyen, mesleksiz ve çaresiz fertlere dönüşmesini istemiyorsak, mesleki eğitimi güçlendirmek zorundayız. 21. asırda güçlü bir ülke olarak var olmanın yolu, çocuklarımızın zihinlerini kısıtlamaktan değil, geliştirmekten geçer. Oysa mevcut eğitim sistemimiz, çocuklarımızın hayal güçlerini engelleme, yaratıcı olmalarını ve farklılıklarını köreltme üzerine inşa edilmiştir. Herkesin tek tip ve ezber bilgiyle donatıldığı bir yerde, analitik ve eleştirel düşünce yetenekleri zayıflar, çocuklarımız basmakalıp fikirlere mahkûm olur. Bütün bu eksiklerine rağmen ilgili kurumları müfredatta ciddi bir reform yapmak yerine, kolaycılığı tercih ederek, sınav sistemi üzerine odaklanmasını da üzüntüyle izliyoruz. Öğretim merkezli hale getirerek zayıflattığımız milli eğitim sistemini, yeniden adına uygun şekilde eğitim odaklı hale getirmeliyiz. 


Kıymetli dostlar, güçlü ekonominin yolu, sağlıklı özel sektörden geçer. O halde özel sektörümüze bu krizden çıkış yolu göstermeli ve kriz sonrasına yönelik bir yol haritası belirlemeliyiz. Zira bu kriz geçip de, dünyada yeni bir rekabet ortamı ortaya çıktığında, nasıl ayakta kalacağımızı şimdiden planlamak ve hazır olmak zorundayız. Hükümetimizin son dönemde cesaretle başlattığı vergi indirimleri, özel sektör olarak bizlere zaman kazandırmıştır. Ancak yeniden canlanmaya başlayan piyasalar, "kriz geçiyor, tedbire, değişime gerek kalmadı" şeklinde bir rahatlama ve bir rehavete yol açmamalıdır. 


Sanayimizin teknolojik yapısını geliştirmek, tarımda verimliliği artıracak modernleşmeyi sağlamak, hizmet sektörlerindeyse daha fazla katma değer üretecek iş süreçlerini tasarlamalıyız. Bakın, bir konteynır mal gönderip, bununla ancak bir kutu cep telefonu veya bilgisayar aldığımız sürece, ihracat rakamları ile övünmek, sadece kendimizi kandırmaktır. Bu noktada hükümetimizin ar-ge konusundaki atılımlarını ve Tübitak ile Kosgeb’i özel sektörle daha yakın işbirliği yapan, destek veren kurumlara dönüştürme sürecini başlatmasını takdir ettiğimizi belirtmek isterim. Bizim yıllardır ısrarla gerekliliğini vurguladığımız sanayi stratejisinin ve buna bağlı yeni yatırım teşvik sisteminin hazırlanmasında büyük aşama kaydeden hükümetimize ve emeği geçenlere de camiamız adına teşekkürlerimizi sunuyoruz. Bu sayede artık, bir yandan sanayi yatırımlarımızın daha verimli alanlara yönlenmesini sağlarken, tekstil-konfeksiyon gibi istihdam deposu ve dış ticaret fazlası veren geleneksel ve güçlü sektörlerimizin katma değerinin yükseltilmesi ve rekabetçi kalması mümkün olabilecektir. 


Benzer bir stratejinin, giderek daha fazla önem kazanan Tarımda da uygulanması zorunludur. Üreticimizin en büyük gider kalemi olan gübre’de de vergi indirimi sağlanmalıdır. Ürün ve arazi planlaması ile çiftçimizi dış açık verdiğimiz ürünlere yönlendirmeli, yerli üretimdeki verimliliği de yükselterek ihracat potansiyelini artırmalıyız.Şimdi tarım envanteri çalışmasını başlatmanın tam zamanıdır. 21. Yüzyılda ürün rekoltesini masa başında yapılan toplantılarla belirleyemeyiz. 


Hükümetimiz geçtiğimiz dönemde tarihi adımlar atarak, istihdamı cezalandıran çok sayıda mevzuat düzenlemesini değiştirmiş, yıllar sonra ilk defa istihdam maliyetlerinin inmesini sağlamıştır. Bu konuda da teşekkürlerimizi sunuyoruz. İstihdamın teşviki amacıyla, istihdam yüklerindeki indirimin devamını bekliyoruz. Ayrıca dünyadaki diğer uygulamalara paralel şekilde, kıdem tazminatı ile işsizlik fonu uygulaması birleştirilmelidir. Bakınız, 2001 sonrasında yaklaşık 3 milyon insana işveren bizleriz. Anadolu’da her bir müteşebbisimiz, yanında çalışanların sayısı ile övünür. Bizde işçi-işveren ayrımı yoktur. İşçi, işveren el eledir, birdir ve beraberdir. Biz bu anlayışın insanlarıyız. Krizde işçisini muhafaza edemediği için ağlayanlar, işte bu camianın mensuplarıdır. Bu vesileyle emekçi kardeşlerimin 1 Mayıs emek bayramını kutluyorum. Alınacak her tedbir, atılacak her adım, bu camianın istihdam kapasitesini artıracaktır. Emin olun ki; doğru tedbirler alınırsa işsizlik sorununu bu camia çözer. 


Kriz ortamında şirketlerimizin bozulan nakit dengesini düzeltecek adımlar mutlaka atılmalıdır. Bu kapsamda sosyal güvenlik primlerinin ve vergilerin bir süreliğine ertelenmesi düşünülmelidir. Yüksek enflasyon döneminin bir ürünü olan ve krizle birlikte ağır bir yüke dönüşen peşin vergi uygulaması kaldırılmalıdır. Ekonomimize büyük zarar veren, muğlâk ve çelişkili vergi mevzuatı anlayışı değiştirilmelidir. Kamu kurumlarının özel sektöre olan borçları ivedilikle ödenmelidir. Kamu kurumları alacağına farklı, borcuna farklı muamele yapmamalıdır. Kamu alımlarında yerli üreticiye tanınan, ama bürokratlarımızın bir türlü uygulamadığı yüzde 15’lik fiyat avantajı konusu çözüme kavuşturulmalıdır. 


Akaryakıt üzerindeki ağır vergi yükünden dolayı, bugün yurtiçinde yapılan taşımacılığın maliyeti, okyanus ötesi gemi taşımasının navlun maliyetini geçmiştir. Enerji fiyatları üzerindeki yüksek vergilemeden vazgeçilmeli, TRT payı gibi ilgisiz eklentiler tamamen kaldırılmalıdır. Bu noktada hükümetimizin dünden itibaren doğalgaz’da sağladığı indirimi de memnuniyetle karşıladığımızı ifade etmek isterim. Öte yandan enerjideki dışa bağımlılık, sadece ekonomik istikrar için değil, milli güvenlik için de bir tehdittir. Yerli kaynaklara öncelik verilmesi, yerli ve yenilenebilir kaynakların kullanımı, enerjideki dışa bağımlılığı azaltacaktır. Nükleer enerjinin kullanılması artık bir seçenek değil zorunluluktur. Ama bunu yaparken geçmişteki hatalar tekrarlanmamalıdır. 


Bankaların içine kapandıkları bu ortamda, reel sektör ile mali sektörü yakınlaştıracak kredi garanti fonu’nun kapasitesi güçlendirilmelidir. Sayın Başbakanımızın da gerekliliğini vurguladığı ve 5 aydır ısrarla takip ettiğimiz bu konu, artık sonuçlandırılmalıdır. Bu arada, bazı bankaların, hem rekor karlar açıklayıp, hem de krizden dolayı likidite sıkıntısı yaşayan şirketlerimizin üzerine giderek, insafsız kredi faizleri uyguladıklarını, kredi akışlarını kestiklerini, hesaplarını bloke ettiklerini de unutmayacağız. 


Peki, ekonomide yaşadığımız sıkıntılarda bizim hiç mi hatamız yok. Nasıl ki kamu idaresinin rehavete kapılarak reform sürecini yavaşlatmasını eleştirmişsek, kendimiz de bundan ders almak zorundayız. Hala küçük olsun benim olsun anlayışından kurtulamadık. Kurumsallaşamadık. Ortaklık kültürünü geliştirip, işimizi büyütmeyi beceremedik. Artık eski usulleri değiştirmek zorundayız. Kayıtdışılık belasından nasıl kurtulacağımızı planlamalıyız. Zira yarının iş ortamında, kayıtdışı kalan, küçük kalmaya mahkûmdur. Küçük kalansa ancak taşeron olur. Kobilerimize, yarının küresel Türk şirketlerine dönüşmeleri için yol gösterilmelidir. Kobiler, ekonomik istikbalimizin garantisidir. Biz, hesabını veremeyen, hesap veremediği için de hesap soramayan, kayıtdışı bir toplum olmak istemiyoruz. Piyasa ekonomisinin kurumları ve kurallarıyla işletildiği, keyfi uygulamaların olmadığı, kayıt dışının azaltıldığı, haksız rekabetin önlendiği, eşit şartlarda ve adil bir iş ortamı istiyoruz. 


Tüm bunlar yapılırken, bir önemli nokta daha gözden kaçırılmamalıdır. Bu krizde ülkemizin geniş iç pazarı bizim için bir şanstır. Dış pazarları düzeltemeyeceğimize göre, iç talebi arttıracak tedbirlerin alınması, krizden çıkış yolunu kısaltabilir. İç tüketimi canlandırmak üzere, düşük gelir gurubundaki vatandaşlarımıza yönelik harcama çeki verilmesi konusu mutlaka değerlendirilmelidir. Öte yandan kendi iç pazarımızda, yabancı firma kaynaklı haksız rekabete müsaade edilmemelidir. Benim müteşebbisim Çin’e, İran’a mal satarken türlü sıkıntıyı yaşıyor, ama bakıyorum da, bu ülkelerden otomobil dâhil her mal rahatlıkla ülkemize girebiliyor. Demek ki ekonomik mütekabiliyet konusunu daha ciddi uygulamamız gerekiyor. Bu konuda ciddi adım atılmalı ve ekonomi yönetiminde bir fikir birliği oluşturulmalıdır. Her 

ithalatçı firmanın elini kolunu sallayarak iç pazarımıza girmesi, ülkemize kalıcı hiçbir katkı bırakmadan, iç pazarımızdan faydalanmasına müsaade edilmemelidir. Biz ithalata karşı değiliz. Ama rakip ülkelerin tezgâh altı uyguladıkları devlet teşvikleri ile ülkemize kontrolsüz bir şekilde giren, insanlarımızı işsiz, memleketimizi fabrikasız bırakan ithal ürünlerin neden olduğu haksız rekabete karşı ciddi önlem bekliyoruz. Bakın hiçbir gelişmiş ülkede böyle bir serbestlik yok. Hiç biri, hangi ithal mal gelirse gelsin diye basit ve yanlış bir ezbere saplanıp kalmış değil. O halde niye biz, böyle bir yanlışta ısrar edelim. 


Değerli dostlarım, içinde yaşadığımız coğrafyada Türkiye, doğal kaynakları olmadan elde ettiği, özel sektör kaynaklı güçlü ekonomisiyle, bölgedeki istikrarın kalbidir. Bu pozisyonumuzu en etkin şekilde değerlendirmeliyiz. Şirketlerimiz, ülke sınırlarını aşarak, dünya piyasalarına ihracatla ve yatırımla açılırken, dış politikamızın merkezine, ekonomi politikalarını yerleştirmeliyiz. 2002 yılından itibaren dış politikamızın giderek daha fazla, özel sektör odaklı ve şirketlerimizin hareket alanını açmaya yönelik olmasını, Cumhurbaşkanımızın, Başbakanımızın ve Bakanlarımızın, her dış gezilerinde daha fazla iş ve ticaret konuşulmasını takdir ediyoruz. AB üyeliği yolunda atılacak adımlar, hem bölgesel etkinliğimizi, hem de küresel güç olma konumumuzu kuvvetlendirecektir. Bu süreçte zorlukları görmeliyiz, ama pes etmeden, yolumuzda yürümeli, engelleri aşmalıyız. Ülkemizde 

istikrarı ve demokrasiyi geliştirmenin en önemli aracı, Avrupa Birliği’dir. Baş müzakereciliğin ayrı bir devlet bakanlığı olarak örgütlenmesinin Avrupa Birliği sürecine yeni bir ivme kazandırmakta olduğunu memnuniyetle görüyoruz. Baş müzakerecimizin Avrupa Birliği katılım sürecini şeffaflaştırma yolundaki kararlılığını destekliyoruz. Bizde bu sürece bugüne kadar olduğu gibi katkı sağlamaya devam edeceğiz. 


8 yıl önce sizlerle beraber yola çıktığımızda, bizi zor bir mücadelenin beklediğini, ama umudumuzu korumamız gerektiğini söylemiştim. Çünkü biliyorduk ki, çok daha zor şartları aşan Türkiye, bunların da üstesinden gelecekti. İşte bu bilinçle ülkemize sahip çıktık. Birliğimize ve bütünlüğümüze sahip çıktık. Hep beraber uzun ve sıkıntılı bir yol yürüdük. Türkiye’nin değişim ve dönüşümünün öncüleri olduk. Hep birlikte çalıştık, hep birlikte başardık. Şüphesiz ki insan, ancak çalıştığına erişir. Yaptığımız her şeyi, sizlerden aldığımız güçle, destekle yaptık. Elde ettiğimiz başarının tamamı sizlerin, yönetim kurulumun, konseylerimizin, oda ve borsalarımızın ekip çalışmasının başarısıdır. Sizlerle gurur duyuyorum. Hep beraber, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği’ni; sadece şikayet eden değil, sorunu teşhis eden, inisiyatif alan, çözüm üreten, aktif ve yapıcı bir kuruma dönüştürdük. Sizlerin sesi olmaya gayret ettik. 


Sayın Başbakanımız, eski Bakanlarımız, muhalefet partilerimiz ve milletvekillerimiz, görüşlerimizi, tekliflerimizi dinlediler, birçok önerimizi dikkate aldılar. Huzurunuzda kendilerine teşekkür ediyorum. Yeni göreve alan Bakanlarımıza başarılar diliyorum. Size söz verdiğimiz üzere, siyasete ve siyasi partilere yaklaşımımız, bugüne kadar olduğu gibi, bugünden sonra da, tarafsızlık ve eşitlik ilkeleri çerçevesinde olacaktır. 


Bu camia sizlerle büyük, bu ülke sizlerle var. Sizler Türkiye’nin geleceğisiniz. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu, büyük önderimiz Mustafa Kemal Atatürk’ün ve aziz şehitlerimizin emaneti olan Türkiye’yi, sizler küresel güç yapacaksınız. Güçlü ve büyük Türkiye’nin gerçek mimarları sizler olacaksınız. Size hizmet ülkeye hizmettir. Sizlerin başkanı olmaktan ve hep birlikte omuz omuza çalışmaktan büyük bir onur duyuyorum. 


Sizin teveccühünüzle, Türkiye Odalar ve Borsalar Birliği Başkanlığına yeniden adayım. Yeniden sizin sesiniz, sizin nefesiniz olmak için, sizin temsilciniz olmak ve size hizmet etmek için, bu şerefli göreve adayım. Yönetim Kurulumla birlikte üstleneceğimiz, bu büyük emanetin hakkını vermek için, Türkiye’nin gücüne güç katmak için, ülkemizin itibarını daha yükseğe çıkarmak için, çocuklarımıza gurur duyacakları bir ülke bırakmak için, camiamıza ve ülkemize layık olabilmek için, gece gündüz demeden, bütün gücümüzle çalışmaya devam edeceğiz. İnanıyoruz ve kararlıyız. Umudumuzu yitirmeyeceğiz. Hedeflerimize ulaşacağız. Güçlü Türkiye’nin mimarları olarak, yılmadan, yorulmadan ve bir dakikamızı boşa geçirmeden çalışacağız. Necip Fazıl’ın o unutulmaz dizelerindeki gibi: "Fethine çık, doğru, güzel, sonsuzun! Zaman çabuk, yol uzun". Yolun açık olsun Türkiye. Allah yardımcımız olsun.”